iordanis stylidis video still life 2015 / Νέα Τεκμήρια και παραδοχές
για την still life αναπαράσταση
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Έκθεση προτάσεων και στοχαστικών σχολίων ...για την ποικιλία και το σημειωτικό απόθεμα του εκφραστικού είδους Ιορδάνης Στυλίδης |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Μπορούμε πάντα και συνεχώς να εντοπίζουμε και να εγκαθιστούμε τον εαυτό (τον νου) σε μία έκτακτη περιοχή νοήματος και εκεί να γυμναζόμαστε στην παρατήρηση, την διαπραγμάτευση και την επόμενη διαμόρφωση ενός ομοιότροπου στοχαστικού και λογικού αποτελέσματος (ενός γραπτού κειμένου ή μιάς ψηφιακής, πλέον, καταγραφής λόγου και πράξεων), που συγκρατεί και περιγράφει κριτικά, τροφοδοτεί το ρίζωμα και αναμένει την ανθοφορία των σχέσεων και των πράξεων των ανθρώπων σε σχέση με την ειδική αυτή περιοχή νοήματος και την σύνδεσή της με τον κόσμο. Μπορούμε, πολύ περισσότερο, να εκθέσουμε αναλυτικά την περιγραφή για αυτή την εξελίξη, την ισχυρή πλοκή και συνάρτησή της με τα καινοφανή και προτεινόμενα (στην ψηφιακή βάση δεδομένων vimeo αλλά και σε κάθε άλλη διαθέσιμη ψηφιακή βάση) νέα εκφραστικά αποτελέσματα (video) που πλέον διατίθενται διαπαντός, συγκροτούν αποκλειστικά και καθορίζουν ιδεολογικά αυτή την ενοποιητική σκέψη. Ακόμη περισσότερο, μπορούμε να αδράξουμε κάθε νέα ευκαιρία συμπλοκής με την ενδελεχή διερεύνηση λιμνάζοντος και εξουδετερωμένου περιεχομένου (π.χ. Τοπιογραφία, still life, προσωπογραφία) ώστε να αναστοχαστούμε δημιουργικά για το ασταθές πλέον δυναμικό του, να καθορίσουμε και να εκδώσουμε το πρόγραμμα της επόμενης καινοφανούς και δυνατής πορείας σκέψης και ωραίων πρακτικών γιαυτό εξαιτίας τόσο της ωριμότερης και ισχυρότερης νοητικής δυνατότητας διαλέυκανσης του εκάστοτε ειδικού αυτού νοήματος και των πρακτικών που το οριοθέτησαν στον παρελθόντα χρόνο αλλά και, τώρα πια, της ραγδαίας αλλαγής του τεχνολογικού υπόβαθρου και της τεχνικής μεθόδου που επιτρέπει την νέα αναστοχαστική επέμβαση. Τόσο η χρονική απόσταση από το ιστορικό απόθεμα, η διαρκής, διαθέσιμη και ασφαλής εποπτεία αυτής της περιοχής νοήματος (ψηφιακό διαθέσιμο υπόβαθρο έργων και σχολίων) όσο και η ραγδαία αλλαγή του πληροφοριακού περιβάλλοντος έκδοσης και διανομής αναφορών για την ειδική κριτική διαχείρισή του προκάλεσαν την δραστική αλλαγή στην επιθυμία και την ελεύθερη επιλογή μίας και πολλαπλών ταυτόχρονα θέσεων παρατήρησης αλλά, κυρίως, τον αισθητικό μετασχηματισμό της θεματικής ταυτότητάς του που ενέπνευσε εντέλει αυτό το διάβημα. Εκδίδω λοιπόν, εδώ, και εκθέτω δημόσια το ειδικό και προσωπικό εμπειρικό απόθεμα από την διερευνητική και αναστοχαστική σχέση μου με τις αλλεπάλληλες πρακτικές και την συνοδό ιδεολογία αυτής της τεχνικής της απεικόνισης που συμβατικά αποδεχόμαστε και ονομάζουμε STILL LIFE («ακίνητη» ή «νεκρή», ή «καθηλωμένη» φύση), καθώς και τα απαραίτητα προσαρτημένα και εξαρτημένα είδωλα παραδείγματα. Πολύ περισσότερο, εγχειρίζωντας στο ψηφιακό συνεχές αυτό το αποτέλεσμα μεταθέτω εξαιρετικά, επικαιροποιώ και καθορίζω διαφορετικά το παλαιό περιεχόμενό του. Εντέλει, εγκαθιστώ και προτείνω το γίνωμα του νεαρότερου και ωριμότερου στοχασμού επί αυτού αλλά και επί των ιδιοτήτων των αντικειμένων φορέων αυτής της σχέσης (πίνακες, φωτογραφίες, κείμενα κριτικής και στοχασμού). Η επιτοίχια απεικόνιση, η υδατογραφία, η ελαιογραφία και η ψηφιακή πλέον διαπραγμάτευση του ίδιου και ποικίλου ταυτόχρονα περιεχομένου συναποτελούν την διαρκή ιστορική δήλωση και ανάπτυξη του still life ιδιώματος, συνιστώντας και συγκροτώντας ένα συμπαγές περιεχόμενο για την επιθυμία και την εκδήλωση αυτής της επιθυμίας του ανθρώπου να γιορτάζει την ιστορική ανάδυσή του και την παραμονή του στην περιοχή της ελεγχόμενης αυτάρκειας, της οικονομίας της μέριμνας, της σωτήριας συσσώρευσης αποθέματος, ώστε να διασχίζει ελεύθερος κόπου τον χρόνο της εποχικής σπάνης. Της τεχνικής ικανότητάς του να εκτείνει την επιθυμία του και να συλλέγει ό,τι είναι δυνατό και θέλει. Της ικανότητάς του να ξεπερνάει το όριο της αυτάρκειας και να εκτρέπει την επιθυμία του στην περιοχή της απόλαυσης του αντικειμένου ως φορέα πλέον δύναμης και δυνατότητας, μιας διεστραμμένης δηλαδή εκδήλωσης και σταθεροποίησης ενός νοήματος εχθρικού ως προς τον ηθικό ορισμό της ουσίας του και της θέσης του στον κόσμο του συλλογικού κοινού νοήματος. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Με τον ίδιο τρόπο, οι αιγύπτιοι ιερείς τοιχογράφοι, οι τεχνίτες της Πομπηίας και της Μινωικής Εποχής, ο Joachim Beuckelaer, η Maria van Oosterwijk, ο Peter Paul Rubens, ο Luis Melendez και ο Rembrandt γιορτάζουν. Νοηματοδοτούν, δηλαδή, δια του σχεδίου, του χρώματος και της σύνθεσης, σχολιάζοντας ανεξέλεγκτα τη νέα ιστορική συνθήκη εντός της οποίας διαβιούν και ήδη απολαμβάνουν διαρκώς τα δείγματά της. Τη στιγμή εκείνη, δηλαδή, που αυτοί οι ορισμένοι και λίγοι, ακόμη, έξοχοι τεχνίτες και φτωχοί στοχαστές μετασχηματίζουν σε εικόνα τη δυνατότητά τους να προσέχουν, να καρπώνονται, να τροφοδοτούνται, να διασκεδάζουν, επειδή η εποχή της τρομερής ανάγκης έχει ήδη παρέλθει και η νέα εποχή της αφθονίας, των συλλογών και των αποθηκεύσεων προτείνει την και εκτείνει κάθε δυνατότητα. Οι τεχνίτες απεικονιστές σχολιάζουν και ερωτούν, ερωτεύονται και ερωτοτροπούν με όλες τις δυνατότητες της εποχής τους. Έχουν στη διάθεσή τους τα εξαιρετικά υφάσματα για τον χειμώνα όπου θα δοκιμαστεί η επιβίωσή τους, έχουν, πολύ περισσότερο, τα υφάσματα με τα οποία θα καλύψουν τα βαριά και άτεχνα ακόμη τραπέζια και τα καθίσματά τους μετασχηματίζοντας σε ισχυρό μύθο τη συμβολική και ακριβή σημασία τους. Έχουν τα εξαιρετικά και υπέρλαμπρα άνθη των εποχών τους, τα φρούτα της Μεσογείου, ενώ βρίσκονται στον προτεσταντικό Βορρά της δοκιμασίας του καιρού και των εποχών αλλά και των άτεγκτων ιδεολογικών ισοδυναμιών της εγκατεστημένης θεολογικής ισορροπίας με το ιδεώδες τους. Έχουν τα υλικά και τα νομίσματα ενός πιθανού, πλέον, και δυνατού, σταθερού τόπου διαμονής και τρόπου διατροφής ανεξάρτητου από το φυσικό πρόγραμμα και την ηθική σύνταξη των εποχών τους. Έχουν τα πολύτιμα και σπάνια σκεύη των ονείρων τους, τα συνδετήρια αντικείμενα με όλους τους θρύλους και τις συντριπτικές επί της βούλησης αφηγήσεις για τις περιοχές της μεταφυσικής ρύθμισης των πειθαρχιών της ζωής τους. Έχουν και αναζητούν με μανία να έχουν ακόμη, πολύ περισσότερο, τις οπτικές αφηγήσεις για την διέξοδό τους, την απομάκρυνσή τους από την πραγματικότητα των αισθητηρίων τους δεδομένων στην περιοχή της μαγικής συνθήκης των απεικονισμένων ιδεών, που δυνάστευε τότε και δυναστεύει ακόμη και τώρα και για πολύ ακόμη την διανοητική τους/μας δυνατότητα για μια ελεύθερη και αυτόνομη, μια εύρωστη ζωή. Επιδίωξαν λοιπόν να έχουν αυτά τα ασήμαντα τεχνουργήματα (πίνακες) ως αιτήματα και μαγικά ξόρκια, δείκτες της επιθυμίας τους, των παθών τους. Εργαλεία της αποκοπής τους από την ακριβή, συμπαγή, ακέραιη και ακαριαία σχέση τους με την ζωή. Έτσι όπως ήταν. Ακριβώς. Όπως εμείς, σήμερα, τώρα, με τον ίδιο τρόπο έχουμε και εγκαθιστούμε συνεχώς τις ίδιες επιθυμίες, τα ίδια μαγικά ξόρκια για τα θέλω μας και τα έωλα έχω μας στους χώρους και τα στοχαστικά πεδία των δικών μας διελεύσεων στην πραγματικότητα. Το σώμα μιάς γυμνης γυναίκας ή ενός άντρα ως δείκτη του θέλω ή του έχω, του επιθυμώ ή του υπομένω. Το ακριβό και θηριώδες μηχάνημα-μήνυμα για την ειδική θέση μακριά και ψηλότερα από τους άλλους. Το σύμβολο μιας θέσης στην κοινωνική ιεραρχία, την έδρα της διαφοράς και όχι της ενότητάς με τον/την σύντροφο άλλο. Σώμα, μηχάνημα, θέση. Σύμβολα και εκλεκτικές απεικονίσεις. Υλικές διαβεβαιώσεις και αφηγήσεις, δυνατότητες και ενδεχόμενα για την εγκατάσταση και τη διατήρηση μιας ισχυρής διαφοράς. Αλλά αυτές οι σημάνσεις και οι επισημάνσεις δεν εξαντλούνται μόνο στις μονοσήμαντες και απλοϊκές απεικονίσεις των υλικών αγαθών, των εξωτικών πολυτελών δειγμάτων και επιδείξεων, των ακραίων και έξοχων αντικειμένων. Διαβάζοντας ενδελεχώς τον πίνακα ''the Ambassandors'' του Hans Holbein der Jungere μπορούμε και εκεί, στην περιέχουσα περιοχή των εγκατεστημένων ενδιάμεσων αντικειμένων, να αναγνωρίσουμε την πλήρη και κωδικοποιημένη χαρτογραφία των θελημάτων και των εγχειρημάτων που τότε (1533) μετατράπηκαν σε στρατηγικές και τακτικές επικυριαρχίας στο πλανητικό πλέον πεδίο. Η σφαίρα των υδάτινων και των γήϊνων εκτάσεων, η κατανόηση και η εμβάθυνση στην γεωμετρία των αποστάσεων και των εμβαδών, η τεχνολογία του υπολογισμού των θέσεων και των χρονικών περιόδων του πλανήτη-κτήματος, τα σημειωματάρια των κατακτήσεων και των επαρκών θέσεων των σπάνιων γαιών και αποθεμάτων, το υφασμάτινο εξώκοσμο παραπέτασμα που ορίζει το τι φαίνεται και τι όχι, τα δείγματα της λογικής, του ρυθμού και του μέτρου των πραγμάτων, τα δείγματα και τους δείκτες των αυστηρών εμπορικών αλλά και των επιστημονικών καταγραφών. Μπορούμε να διαβάσουμε ακόμη τα σημεία δείκτες της ψυχρής και ανηλεούς ματιάς των γραφειοκρατών χειριστών (του πρεσβευτή φορέα και εφαρμοστή της γήινης εξουσίας και του επισκόπου αγγελιοφόρου του θεολογικού πανθέου των ορισμών για την ζωή) του εκτεταμένου νέου πλανητικού χώρου που υπόκειται ήδη στον νέο χρόνο του και του ειδικού χρόνου των μετακινήσεων στην γεωγραφία που περιορίζεται ήδη στον ορισμένο χώρο του καθώς ήδη καταγραφόταν και γινόταν κατανοητός από την αναδυόμενη επιστημονική και εμπορική ελίτ των αναδυόμενων αυτοκρατοριών. Το χώρο, εντέλει και το χρόνο ανάμεσα στα σώματα των σκοτεινών και έγκλειστων μορφών αυτού του πίνακα (του πρεσβευτή και του επισκόπου) που ποτέ δεν πρόκειται να μετακινηθουν στο επόμενο στίγμα χώρου και στην επόμενη στιγμή χρόνου που, εκεί, στο χώρο και το χρόνο της απεικόνισής τους, τους περιείχε. Επί αυτού του ειδικού τεχνικού και ιδεολογικού-σημειωτικού πεδίου απεικονιστικής δυνατότητας σύντομα αλλά και στο μήκος του επόμενου ιστορικού χρόνου δοκιμάστηκαν, εξαπόλυσαν τη σκέψη τους και την τεχνική τους δεινότητα, αναθεώρησαν, διέγνωσαν, μετέτρεψαν και συνέπλεξαν νέες στρατηγικές χειρισμών προτείνοντας και υπερασπίζοντας δυνατότητες απεικόνισης, προσανατολισμού και απελευθέρωσης της δημιουργικής δυνατότητας σειρές τεχνιτών όπως οι Vincent van Gogh, Eugene Delacroix, Francisco Goya, Cezanne, Monet, Gauguin Metzinger, Braque, Matisse και Picasso. Χωρίς καμμία ιδιαίτερη στοχαστική ή κριτική εμπλοκή με το ζωτικό περιεχόμενο των πράξεών τους αλλά και το ουσιαστικό και ήδη προ πολλού εγκατεστημένο ερώτημα «…γιατί ζωγραφίζω αυτό που μπορώ να απολαύσω ως έχει, εκεί, μπροστά μου;…». Προχώρησαν κενοί και αδαείς της στοχαστικής δυνατότητας που μετέφερε αυτή και οι εξαρτημένες από αυτήν δυνατές και εύφορες σκέψεις στην εγκατάσταση και υπεράσπιση πολλαπλών στιλ χειρισμών νομίζοντας τα ελάχιστα και αποκλείοντας εντελώς το ζωτικό προηγούμενο ερώτημα. Ακόμη περισσότερο και πέρα από την προγενέστερη ευθεία επιθυμία για την κατασκευή (τεχνίτες κατασκευαστές) ή την απόκτηση πινάκων (αγοραστές-παραγγελιοδότες) με αναπαραστάσεις αντικειμένων που ταυτόχρονα ή αποκλειστικά σηματοδοτούσαν την κοινωνική θέση και ισχύ των απεικονιζομένων και την οικονομική δυνατότητά τους να κατέχουν και να επιδεικνύουν τον πλούτο και την ιδιοκτησία του σε όλες τις ιεραρχημένες κοινωνίες που αναδύονταν στη νεοτερικότητα, αυτή η εκτροπή της σκέψης (οπτικές δηλώσεις-απεικονίσεις συλλογών αντικειμένων, τοπίων, συστατικών χώρων της εξουσίας) οδήγησε γρήγορα στην επινόηση και εγκατάσταση των kunstkabinett ή Cabinets of Curiosities (ή Wonder Rooms). Επρόκειτο για προθήκες, δωμάτια ή μεγάλες αίθουσες με συλλογές αταξινόμητων αντικειμένων από τις περιοχές της Φυσικής, της Βοτανικής της Ζωολογίας της Γεωλογίας, της Εθνογραφίας και σπαραγμάτων της Αρχιτεκτονικής. Με τον ίδιο τρόπο και για τις ίδιες αιτίες η ανάγκη της επίδειξης και της απόδειξης της δυνατότητας κατοχής αντικειμένων ως δείκτη και δείγματος κοινωνικής θέσης αλλά και της ψευδαίσθησης της αποκλειστικής εποπτείας επί του κόσμου (του πλήρους καθολικού πλανητικού πεδίου) είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αυτών των προνομιακών ιδιωτικών συλλογών. Των δηλώσεων, δηλαδή, ενός είδους ελέγχου επί των χωρικών επικρατειών από όπου προέρχονταν τα αντικείμενα και που, σύντομα ή αμέσως, αυτές οι επικράτειες, θα αποτελούσαν τα πεδία και τα μερίσματα αμέτρητου πλούτου από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους. Η ανεξάντλητη ποικιλία των δειγμάτων και παραδειγμάτων φυσικών μορφών και καταγραφών (ορυκτά, φυτά, ζώα, τεχνουργήματα, στατιστικές, μετρήσεις, αρχεία παρατηρήσεων) που παρουσιαζόταν αδιακόπως στις αίθουσες και στις ιδιωτικές διαλέξεις των νεοσύστατων επιστημονικών εταιριών εξαιτίας του πληθωρισμού των ευρημάτων και των ανακαλύψεων των πρώϊμων και επόμενων πυκνών επιστημονικών αποστολών και διερευνήσεων (Humbolt, Kook, Darwin, Linnaeus, Buffon) μαρτυρεί επίσης τη σύγκρουση συλλεκτών και των επιστημόνων μέσα στα όρια μίας βραχείας χρονικής περιόδου. Την σύγκρουση δηλαδή μεταξύ του συστήματος των κατόχων των προνομίων εκμετάλλευσης των νέων εκτάσεων και των περιεχομένων πλουτοπαραγωγικών πηγών τους που, ταυτόχρονα, κατείχαν και τις αποκλειστικές ηθικές αναφορές ορισμού και επιβολής τους ως κατόχων των συλλογών (κάτοχοι αντικειμένων-κάτοχοι γνώσης-κάτοχοι εξουσίας, από τα kunstkabinetts έως τα σύγχρονα μουσεία) και, στην άλλη πλευρά, της αναδυόμενης ομάδας των επιστημόνων που επεδίωκαν την απόκτηση και χρήση των περιεχομένων των συλλογών ως υποβάθρων και πειστηρίων της έξοχης εξέλιξης της σκέψης. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το διερευνητικό βλέμμα δεν μπόρεσε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στο ιστορικό και εξελικτικό γίγνεσθαι των ίδιων κοινωνιών, στην δυνατότητα, δηλαδή, των ανθρώπων που δρούν, επιθυμούν και καθορίζουν την ταυτότητά τους, να αναγνωρίζουν επίσης, να κωδικοποιούν, να συσχετίζονται, να διαντιδρούν, να συλλέγουν πληροφορία και να την μετατρέπουν σε τεχνική δυνατότητα διευθέτησης της σχέσης τους με τη φύση. Στις ίδιες εκδηλώσεις και τα φαινόμενα της εγγύς και ευρύτερης περιβάλλουσας φυσικής ταυτότητας. Η αναδυόμενη επιστήμη, η συνοδός έξαλη περιέργεια, κινητήρια δύναμη και υπόβαθρο των αλλεπάλληλων ανακαλύψεων, ο κατακλυσμιαίος πλούτος των εξωτικών ευρημάτων, ο ενθουσιασμός των διευθετήσεων και των κωδικοποιήσεων της νέας γνώσης δεν άφησαν περιθώρια συγκέντρωσης της προσοχής στις λεπτεπίλεπτες διαφοροποιήσεις και τα στοχαστικά ζυγίσματα της σκέψης του οποιουδήποτε ανθρώπου. Οι συλλογές και η αναδυόμενη επιστήμη, οι κάτοχοι και οι ερευνητές, η νέα ηθική ανάγνωση του πλανήτη αλλά και η δημιουργία των νέων κωδίκων της ισχυρής και ασύντακτης ακόμη μεθόδου της κατανόησής του ανήκαν και θα ανήκαν για πολύ καιρό ακόμη στην δυνατότητα και την επιθυμία μιας ελάχιστης ομάδας συνεπαρμένων ανιχνευτών ανθρώπων. Με το τμήμα φράσης «... ως εργαλεία της αποκοπής τους από την ακριβή, συμπαγή, ακέραιη και ακαριαία σχέση τους με την ζωή όπως ήταν ακριβώς...» εννοείται πως σε ένα ιστορικό χρόνο η εκφραστική δυνατότητα του τεχνίτη κατασκευαστή της απεικόνισης αλλά και του πιστού θεατή και καταναλωτή αυτής της απεικόνισης εξακολουθούσε ακόμη να καθοδηγείται από την μαγεία, την απόδοση δηλαδή ανορθολογικών και τροποποιητικών της ζωής ιδιοτήτων σε ένα αντικείμενο. Αυτό που απεικονίζεται είναι υπαρκτό και επιθυμητό κάπου παρά το ότι, τώρα και μπροστά μου, υπάρχει μόνο το είδωλό του. Αυτό που απεικονίζεται το είχα, το θέλω, μπορώ να το θέλω και δι'αυτού του περιγραφικού διαβήματος (πίνακα) δηλώνω την πλαστή ιδιοκτησία του σε κάθε στιγμή. Με την φράση «…γιατί ζωγραφίζω αυτό που μπορώ να απολαύσω ως έχει, εκεί, μπροστά μου;…» εννοείται και ορίζεται αυστηρά η στοχαστική και λογική αδυναμία διαπραγμάτευσης της ενέργειας της κατασκευής του ειδώλου. Εφόσον τον αντικείμενο του πόθου μου (το τοπίο, η συλλογή αντικειμένων, η συλλογή σπάνιων και σπουδαίων φρούτων και τροφίμων, το γυμνό διαθέσιμο σώμα) δεν μπορεί να συγκρατήσει ακίνητο το σώμα μου, το βλέμμα μου, τη σκέψη μου, την ορμή μου, η ορμή μου γι'αυτό μετατρέπεται σε παθιασμένη παρέκκλιση και μετασχηματίζει την δυνατή πραγματικότητα μιας ακαριαίας πλούσιας σχέσης σε εικόνα, σε εικόνισμα, σε νόμισμα, σε ανόητο θεώρημα και αξίωμα για τις ιδιότητες του κόσμου. Με την φράση «…δεν μπόρεσαν να επανακάμψουν στο επόμενο στίγμα χώρου και στην επόμενη στιγμή χρόνου που τους περιείχε...» εννοείται και ορίζεται η εξαιρετική διαφορά που διαχωρίζει πλέον τα δείγματα της ανθρώπινης έκφρασης σε πολλές ενότητες της ιστορίας των αναπαραστάσεων της ζωής (οπωσδήποτε στην τοπιογραφία, στο γυμνό, στα πορτραίτα και στην still life αναπαραστατική εφεύρεση) σε όσα κατασκευάστηκαν πριν την γενική εφαρμογή των ψηφιακών οπτικο-ακουστικών μέσων (τα είκοσι τελευταία χρόνια της ιστορίας της έκφρασης) και σε όσα αναγνώσματα και ποιήματα γεννιούνται και προτείνονται μετά. Η νέα τεχνολογία συλλογής, απόδοσης και εγκατάστασης νοήματος μετακινεί την ασκητική υποχρέωση του δημιουργού από την τεχνική εξειδίκευση σε μία ή περισσότερες χειροπρακτικές διαδικασίες αναπαράστασης (ζωγραφίζω, σχεδιάζω, τοιχογραφώ, φωτογραφίζω) στην απλή έμπειρη χρήση μιας μηχανής ψηφιακής συλλογής ήχου και εικόνας και στην αμέσως μετά στοχαστική, αναλυτική και λογική επένδυση του αποκτημένου αρχείου με λόγο ή/και κείμενο. Ορίζεται λοιπόν εδώ, με αφορμή αυτή τη νέα έκθεση ψηφιακών αρχείων (video) υπό τον τίτλο STILL LIFE ''...για την κριτική των εκφραστικών τακτικών που περιέχονται και καθορίζουν το ιδεολογικό υπόστρωμα και την κωδικοποίηση...» μία νέα εύφορη περιοχή δυνατών καθορισμών νοήματος και απλών τεχνικών πειθαρχιών που αποδεσμεύουν τον στοχαστή δημιουργό και σχολιαστή της ζωής από τις εργαλειακές προϋποθέσεις γύμνασης και άσκησης στην κατασκευή ενός υλικού αποτελέσματος (ελαιογραφία, υδατογραφία, σχέδιο, φωτογραφία) και μεταφέρουν τον συστατικό και σημαντικό πυρήνα της διαπραγμάτευσης και της απόδειξης του χειρισμού (κατασκευάζω τον πίνακα και αιτιολογώ την ανάγκη της κατασκευής του) στη σκέψη, το λόγο, το κείμενο, την οπτικο-ηχογραφημένη συνοδό απόδωση. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Η εφεύρεση, η κατακλυσμιαία παραγωγή, η ανεμπόδιστη εγκατάσταση και η απελευθέρωση της ψηφιακής τεχνολογίας ανάκτησης και συλλογής οπτικο-ακουστικού υλικού καθώς και η στρατηγική διάθεση στο ψηφιακό συνεχές υπερ-αποθηκών (YouTube, Vimeo, Tumblr, Facebook, Ubu, YouPorn, BigThink, T.E.D.) τοποθέτησης και κατά βούληση διαχείρησης και διάθεσης κάθε συλλογής προτύπων σκέψης και ιδεών ορίζουν τη νέα εποχή, περιοχή και δυνατότητα παραγωγής, διαπραγμάτευσης και πλήρους διανομής των ιδεών και των σχολίων μας για τη ζωή. Ο έλεγχος και η αποκλειστική χωρική και πολιτική οριοθέτηση των συλλογών και των ευρημάτων, των σχολίων και των σχολών του 18ου, του 19ου και του 20ου αιώνων όχι μόνο χάνει την σύνδεσή του με τα κέντρα εξουσίας ως αποκλειστικών νομέων και ελεγκτών της διάθεσής του αλλά, τουναντίον, μεταφέρεται ταχύτατα και διατίθεται στο ψηφιακό συνεχές δίκτυο γνώσης και τεχνικής δυνατότητας. Οι θεματικές περιοχές απεικονίσεων και συγκρότησης ισχυρού συστατικού και κατευθυντήριου νοήματος για τη ζωή όπως ήταν η τοπιογραφία, το γυμνό, το still life, οδηγούνται πλέον σε μία καινοφανή και καινοτόμο εκφραστική περιοχή που εδράζεται αποκλειστικά και ισχυρά στην πολυ-μεσική (multimedia) δυνατότητα και τεχνολογία. Σκεπτόμαστε, σχολιάζουμε, σχεδιάζουμε και συγκροτούμε, πλεόν, σύντομες και διαρκέστερες συλλογές αναφορών για τη ζωή συλλέγοντας υλικό, επικεντρώνοντας το βλέμμα-φακό και κάμερα είτε σε ένα σταθερό σημείο (ψηφιακή συνέντευξη-προσωπογραφία, γυμνό, διάλεξη) είτε σε μία ολόκληρη περιοχή νοήματος (τοπίο, still life) καθώς η δυνατότητα της συλλογής φυσικού ήχου και εικόνας «όπως συνέβη εκεί όπου συνέβη» είναι ακριβής και πλουσιότερη όσο ποτέ πριν. Ταυτοχρόνως, η ποικιλία της θεματογραφίας, η εγκυρότητα και ακρίβεια του οπτικο-ακουστικού βηματισμού, η πυκνότητα και αποτελεσματικότητα της άρρηκτης ηχητικής αφήγησης και της είτε συγχρονισμένης είτε προϊσταμένης κειμενικής καθοδήγησης και αποκάλυψης του ιδεολογικού αισθητικού πυρήνα κάθε ταχύτατου σχολίου (μονόλεπτο μονοπλάνο) ή κάθε ιδιαίτερα απαιτητικού και διαρκέστερου σε χρόνο αφηγήματος (ντοκιμαντέρ) συμβαδίζει με και πανηγυρίζει για τον κατακλυσμό πληροφορίας που εκδίδεται και ακαριαία μεταδίδεται στο πυκνότατο δίκτυο της ψηφιακής αποκάλυψης. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Οι νέες «εξωτικές» επιστήμες, τεχνολογίες και τεχνικές (βιοτεχνολογία, νανο-μηχανική, ρομποτική, αερο-διαστημική, Τρισδιάστατη εκτύπωση, Δια-δρόντα υλικά, Εξελικτική Βιολογία, Νευροεπιστήμη, Τεχνητή νοημοσύνη) προμηθεύουν τον οπτικο-ακουστικό αναγνώστη με μυριάδες εφαλτήρια, εναύσματα, θρυαλλίδες εξαπόλυσης και πλοήγησης της σκέψης και της δημιουργικής πρακτικής του. Η παλαιοτέχνη (ό,τι γνωρίζαμε και σε ό,τι υποτάσσαμε την νοημοσύνη μας) έχει ήδη χάσει την πρωτοκαθεδρία του ελέγχου και της δέσμευσης περιοχών νοήματος και στρατηγικών εξόρυξης, διαπαγμάτευσης, απόδοσης και επένδυσής του. Το ρομποτικό μηχάνημα curiosity που εξαπολύθηκε, διέγραψε την αδιάσπαστη τροχιά του και προσεδαφίστηκε στον πλανήτη Άρη είναι ένα επίτευγμα και κομψοτέχνημα της ανθρώπινης συλλογικής προσπάθειας και διασυνδεδεμένης νοημοσύνης που άφησε πολύ πίσω του καθεμιά και όλες τις παραφωνίες και τα οπτικά εγχειρήματα του φουτουρισμού και του κονστρουκτιβισμού. Το αεροσκαφος Α380 AIRBUS αποτελεί ήδη ένα υπερσύστημα αναφοράς και στοχασμού που διεμβόλησε και ακύρωσε κάθε αμήχανο και άτακτο εφεύρημα του υπερ-ρεαλιστικού πάνθεου εικόνων και γεγονότων. Το γιγαντιαίο μικροσκόπιο CERN αλλά και ο οικοδομούμενος διαρκώς θερμοπυρηνικός αντιδραστήρας ITER καθώς και ο πολυεθνικός πληθυσμός των υπηρετών ερευνητών τους, αποτελούν τον καινοφανή, διαρκή και απαραβίαστο νοηματικό θύλακα γεγονότων για την επανεγγραφή του γνωσιακού ιστού συνδεσμώσεων για τη ζωή και την υλική μέχρι πριν λίγο, υπόσταση αυτής της συνθήκης: την τεχνική των φτωχών απεικονίσεών των αντικειμένων. Για αυτό που ήταν το ζωτικό και κυρίαρχο γνωσιακό υπόβαθρο της ζωής (πίνακας, τοιχογραφία, χαρακτικό, φωτογραφία) και δεν είναι πλέον. Η ίδια η παρούσα εγκατεστημένη και διαθέσιμη τεχνολογία και τεχνική (video καμερες και τηλέφωνα, i-pad και quad-copters), τα συνοδά και τα επόμενα διατιθέμενα και διαθέσιμα χρηστικά καταγραφικά εργαλεία και τα υπόλοιπά τους που συμβάλλουν, περιορίζουν ή διαταράσσουν δημιουργικά την καθημερινή μας σχέση με τον στοχασμό για τη ζωή (ηχογράφηση ποικίλων σχολίων, θορύβων και ακατέργαστου ήχου όπως βρίσκεται εκεί όπου βρίσκεται και συν-δηλώνεται καταγραφικά) μπορούν και διαθέτουν ήδη τις χωρο- χρονικές καταγεγραμμένες ποικιλίες και εκδοχές των νέων συλλογών ποιημάτων και παραδειγμάτων στον οπτικο-ακουστικό αναγνώστη τους. Μία ομάδα οχημάτων σταθμευμένων σε ένα χορταριασμένο οικόπεδο (+φυσικός ήχος), ένας σωρός μαρμάρινων ογκόλιθων στην παρυφή ενός εξορυκτικού πεδίου (+φυσικός ήχος), ο σωρός των κουφαριών ανακυκλωμένων οχημάτων (+φυσικός ήχος), ο σωρός από δεσμίδες άχυρου σε ένα αέναο και διαρκές πεδίο καλλιεργειών (+φυσικός ήχος), το ερείπιο μιας γέφυρας και η ποικιλία των τεχνικών συνδηλώσεων στο εγγύς όριό της (+φυσικός ήχος), οι μία και οι πολλές αίθουσες γεγονότων και εκθεμάτων κάπου στον κόσμο των προτάσεων και των δεσμεύσεων νοήματος (+φυσικός ήχος), ακαθόριστοι, άχρονοι και αταίριαστοι εσωτερικοί χώροι και μηχανήματα που έχουν ήδη μεταφέρει κάθε λεπτομέρεια και κάθε συνθετικό και αισθητικό εφεύρημα από τα ερείπια της παλαιοτέχνης στην περιοχή και το πεδίο ενός πολυ-ριζωματικού γηπέδου επαν-εφεύρεσης και επαν-εγγραφής του άμεσου και του διαρκούς διαλόγου, των ενθουσιωδών και ασταθών ακόμη καθοδηγητικών κειμένων για την έκφραση και τον σχολιασμό της ζωής υπό την νέα οπτική και αισθητική συνθήκη καταγραφών και ανιχνεύσεων της. Η ποικιλία της θεματολογίας και η διαθέσιμη στοχαστική δυνατότητα του παρατηρητή της, η διάθεση και εξυπηρέτηση κάθε ειδικής και γενικής στρατηγικής σκόπευσης και προσανατολισμού του ενδιαφέροντος, η απλή και διαθέσιμη καταγραφική τεχνολογία αλλά και η ενιαία και ακαριαία αρχειοθέτηση, ανάκληση, διευθέτηση και κειμενική ανίχνευσή της ήδη συνδέθηκαν. Οι συνδεσμολογίες αυτές καθώς και η ελεύθερη διάθεση και δια-συνδεσιμότητα με τον μοναδικό και τους άπειρους επισκέπτες κάθε έκθεσής της στο ψηφιακό συνεχές αποτελούν πλέον τη νέα περιοχή στοχασμού και την νέα τεχνική μέθοδο της αναλυτικής μερικής διαπραγμάτευσης της πραγματικότητας. Βρισκόμαστε ήδη σε ένα νέο και αχαρτογράφητο πεδίο χώρου, χρόνου, διανοητικών συνδεσμολογιών και ακατάστατων ή εύπλαστων σχέσεων. Στο σημείο της εξαπόλυσης του ανεξέλεγκτου καινοφανούς αισθητικού ενδιαφέροντος. Δεν ψάχνουμε για τον επανα-καθορισμό ή τον διακανονισμό του περιεχομένου ενός οικείου, μερικού και κορεσμένου ερωτήματος. Κοιτάζουμε, επιθυμούμε και πάλι, συλλέγουμε και σχολιάζουμε το περιεχόμενο των νέων και πλουσιότατων συλλογών δειγμάτων της ζωής. Ας παίξουμε.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||