Ο ΧΑΡΤΗΣ
Το διάστημα του χρόνου που χρειάζεται για την παρατήρηση μιας λεπτομέρειας ή του συνόλου ενός τοπίου είναι το όνομά του. Συνήθως, στα μεγάλα και στα μικρά ταξίδια, υιοθετούμε μια έτοιμη λέξη ...τη μεταφέρουμε πίσω και έτσι την αποδίδουμε. Όμως, κάποια στιγμή, καταλαβαίνουμε ...δεν ''βλέπουμε'' το τοπίο, βρισκόμαστε μέσα σε αυτό ...δεν περιμένουμε την ικανοποίηση από το σκονισμένο όνομά του. Δημιουργούμε εμείς τους χάρτες και τους πληθυσμούς των λεπτομερειών του, αφήνουμε το χρόνο του να αγγίξει, να κυριεύσει και να λύσει τους προφανείς, κοινότυπους κώδικες. Ταξιδεύουμε για να εξασκηθούμε. Τότε, κάποια στιγμή, κατανοούμε πως εκεί ορίζεται ο εαυτός και ο πλανήτης ...τα πράγματα χάνουν την προφανή σημασία τους, μεταβάλλονται σε θρυαλλίδες του στοχασμού.

MAP
The time we need to observe a detail or the entity of a landscape is its name. Usually, while we are traveling for a short or a longer period of time we adopt a word ...we carry that word back and render our narration. But, some time later, we understand... we are not actually ''see'' the landscape, we are contained in it ...we are having not satisfaction from that dusty denomination. We are creating the maps and the populations of details, we are letting its '''spatial'' time to intrude, to influence self and dismantle the obvi- ous, the typical classification. We are traveling to exercise. Then, at a moment, we are comprehend that the definition of self and planet become complete. ...matter lose its apparent meaning changing to a meditation fuse.