ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ
Το μεσημέρι, στην έρημο, η σκιά και ο άνεμος ορίζουν το περιεχόμενο της ζωής. Ο οδηγός στρέφει το σώμα του προς εκεί όπου μπορεί να ανιχνεύσει ελάχιστα εκατοστά σκιάς. Το σώμα του ακουμπάει στο βράχο, ύστερα μετακινείται, χωνεύεται στο δροσερό εσωτερικό ενός κτιριακού υπολλείμματος. Ο άνεμος έχει ήδη παρασύρει τις σκέψεις, τις έχει εξουδετερώσει. Σε αυτό το σημείο της γεωγραφίας, η ζωή συμπυκνώνεται σε μία λέξη και την σωματική εκδήλωσή της. Η ενατένιση. Ταξιδεύουμε, προσδοκώντας να προσεγγίσουμε σημαντικές ''εικόνες'' του πλανήτη. Γρήγορα κατανοούμε πως αυτή η προσδοκία υποτάσσεται και συντρίβεται από την αλήθεια των τόπων. Μεταφέρουμε τους θησαυρούς των ταξιδιών έως ότου το βάρος τους μας συνθλίψει. Και τότε, το σώμα παραδίδεται στον άνεμο.

ENVISAGEMENT
At noon, in the dessert, the shadow and the wind define the content of life. The guide turn his body towards the direction where he detect some centimeters of shadow. His body lean against the rock, then he move, he melt into the cool interior of a remnant of a building. The wind has already blow away, erase all thoughts. In this area of geography life is been concentrated in a word and a body declaration. The envisagement. We are traveling expecting to reach at the famous ''pictures'' of the planet. Soon after we are comprehend that this expectation is subjugate by the truth of the topographies. We are carrying the treasures of our voyages until the burden crush our bodies. Then we are vanishing to the wind.